دانلود آهنگ بیبال کنیس خیابون

خیابون کف کفشات همه چیو میبینی
همون موقع که واسه زنده موندنمون میمیریم
بد میشه حالت وقتی دستامونو میگیری
پشت سرم راه بیفت خبری نی از داف و بیکینی
اندوه چهره ها رو برا خیلیامون راهی نبود
دستامون چرا ولی کله هامون خالی نبود
آدما رد میشن از هم متلاشی دنبال تیکه های خودمم
آره داشی حالشون خوب نمیشه پ میزنن یادشون بره
همیشه بود تو کارشون گره
کسی نبود عشقو یادشون بده
تماشاچی ان به ظلم قدرت فکر نکنم یادشون بره
تو مشتم مردم زیر پنجه های غربت
خیابونو تار میدیدم لحظه هامو فرصت
ببینم لای پات چقده بچه جون
پشت میکروفون هم میدن گنده هاتون سر تکون
نمیرسه حقتون به دستتون نیاد به زبون حرفتون
یقین دارم بهش حالا شماها چیه فرضتون
انقد صبر کنید تا برین تو قبرتون
خوب میدونم شماها با ماها چیه فرقتون

من مست بطری های خالی هنو الکله تو خونم
خواستم فکر نکنم بهش حالا نمیتونم
گاهی خیلی بالام گاهی پخش زمین
رپ میکنم هنو وقتی کف خیابونم

دور شدم از آدما بی سر صدا
چی گذشت سرِ ما
هر سکوت هر نگاه هر ندیده هر صدا
میشه رفت تو عمق درد
میشه رد با خنده ها
سر شدم از بس که بد بود
قدمامون پر فرق بود
میرسم بهش هر چقدر دور

راه میرفتیم راه میرفتیم
داشتیم به گا میرفتیم
ما محکوم به نواییم پی همصدا میرفتیم
زدن و زدی پاچیدی یا نه
بهم بگو پسر شبا تو خیابون خوابیدی یا نه
اسمتو بگو بهم شاید شدیم هم قدم
میخواستم خوار بدخواه رو – ولی خب چیز دیگست دغدغه ام
ببین این رفیقمه اونور بچه کاره
از چشا میچکه جوهر میفروشه تو دستش بختتو
خواب بودی بردن نفتتو
توی طبقه موندی اونام آوردن پایین تر سقفتو
بیانم آزادی نمیخوام آزادی بیانتو
نپرسیدم چرا چون میدونم جوابتو
معلق بین زمینو هوا مث اعدامی
قلمم شده ماشین زمان
ندیدم خودم جور کردم برا بقیه مرام
نیومد به تن بی لباس رخت فرم قانون
کثافت گرفته این شهرو هر چقدر بباره بارون
تو دلم دو دلم چی میشه باز بعد خنده هامون
زینت زخمه زوره رو تن بچه ها
راه صافو میری تو ولی ما سر تا سر رامون
پر چاله بود
گاهی وقتا خوشی زد زیرم گاهی ناله بود
گاهی وقتا پیچیده بود به هم گاهی ساده بود
جفت چشام پاره بود یه جای دور قرارمون
یه حال خوب
عشق باشه جای پول
خط میکشید بیشتر حیف که تو سایه بود
نهالم
از همین امروز تا پخش آخرین ترانم
مینویسم رها شی
مینویسم رها شم
محکوم به وصف حقیقت این جهانم

من مست بطری های خالی هنو الکله تو خونم
خواستم فکر نکنم بهش حالا نمیتونم
گاهی خیلی بالام گاهی پخش زمین
رپ میکنم هنو وقتی کف خیابونم

دور شدم از آدما بی سر صدا
چی گذشت سرِ ما
هر سکوت هر نگاه هر ندیده هر صدا
میشه رفت تو عمق درد
میشه رد با خنده ها
سر شدم از بس که بد بود
قدمامون پر فرق بود
میرسم بهش هر چقدر دور